
[Fógra: In view of possible wider interest in this post following the death of Seán Cromien (6/8/2018) RIP, I have provided a rough translation in the comments below]

Ag an am gcéanna, bhí íomhá "Sir Humphrey" ar an scáileán sa tsraith "Yes Minister". Sliapaire de Stát Seirbhíseach agus blas na galántachta ag sileadh uaidh.
Bhí an mheas agam ar "Scrap Saturday", agus an cruthú is mó ar chomh héifeachtach agus chomh maith is abhí se ná gur chuir RTÉ deireadh leis.

Is ar Bertie abhí an t-Anorak agus ar Sheán an éide galánta, dár leo. B'fhearr le Bertie ceapaire i Fagan's thar lón na n-Uasal san Unicorn. Bhí dul amú mór ar Sheán dá gceapadh sé go mbeadh lámh in uachtar ag an ghalántacht ar ghaois Dhroim Conrach.
Very funny!
Ach ba mhalairt na fírinne é an cur i láthair seo. B'ionann stíl Sheáin agus manaigh na meánaoise: simplí, saor, saonnta; follasach, fiúntach; ciallmhar, coigilteach. Agus Bertie? Agus an t-Anorak agus an PR fágtha ar lár, is mó go mór an stíl agus an éirí inairde abhí ar Bhertie seachas mar abhí ar Sheán.

Dúirt Caitríona Crowe le Tom McGurk le déanaí gur fiú go mór "revisionism" toisc gur stair í atá bunaithe ar an fhianaise seachas ar bhaothbhrionglóidí na haoise.
Tá sé in am, má's ea, an babhta Sheáin/Bhertie a thabhairt chun chríche.
A Gerry, a chara, tá sé thar am leithscéal a ghabháil agus an píosa staire grinn seo a hathscríobh faoi dheireadh.